абгарну́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абгарну́ся абго́рнемся
2-я ас. абго́рнешся абго́рнецеся
3-я ас. абго́рнецца абго́рнуцца
Прошлы час
м. абгарну́ўся абгарну́ліся
ж. абгарну́лася
н. абгарну́лася
Загадны лад
2-я ас. абгарні́ся абгарні́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абгарну́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абгарну́цца сов. оберну́ться, обверну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абгарну́цца, ‑гарнуся, ‑горнешся, ‑горнецца; зак.

1. Акрыць, ахінуць сябе чым‑н. Абгарнуцца плашчом.

2. Пакрыць, ахінуць сабой што‑н. Канец шаліка абгарнуўся па назе і абвіс дзесьці ззаду ажно да пят. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвіну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак., чым.

Абгарнуцца, ахінуцца.

А. хусткай.

|| незак. абвіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвіну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак., чым.

Абгарнуцца, ахінуцца. Абвінуцца хусткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абго́ртванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абгортваць — абгарнуць і абгортвацца — абгарнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абго́ртвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абгарнуцца.

2. Зал. да абгортваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвярце́цца, ‑вярчуся, ‑верцішся, ‑верціцца; зак.

Адкруціцца, абгарнуцца чым‑н. Курыла абвярцеўся пянькою, абсмаліўся смалою і пайшоў на тую гару. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абка́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Абка́паць сябе чым‑н.

абкапа́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; зак.

1. Абкружыць сябе землянымі збудаваннямі.

2. Абгарнуцца чым‑н., закопваючыся. Паравік стаіць цішком.. Абкапаўся ён імхом І залез у верас. Свірка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уху́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Адзецца ў што‑н. цёплае, абгарнуцца, захутацца з усіх бакоў. Дзяўчынка ўхуталася ў старую світку, бо на дварэ трашчаў мароз. Сабаленка. / у перан. ужыв. Лісты на ніжніх галінах шчыльна ўхуталіся асенняй цемрай. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)