абганя́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абганя́лка абганя́лкі
Р. абганя́лкі абганя́лак
Д. абганя́лцы абганя́лкам
В. абганя́лку абганя́лкі
Т. абганя́лкай
абганя́лкаю		 абганя́лкамі
М. абганя́лцы абганя́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абганя́лка ж., с.-х. пропа́шник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абганя́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Тое, што і анучнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́чнік, ‑а, м.

Плуг з дзвюма паліцамі для акучвання бульбы ці агародных раслін; абганялка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оку́чник м. аку́чнік, -ка м., абганя́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распа́шник м., с.-х. аку́чнік, -ка м., абганя́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропа́шник м., с.-х. аку́чнік, -ка м., прапа́шнік, -ка м.; абганя́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)