абвярце́ць, -вярчу́, -ве́рціш, -ве́рціць; -вярці́; -ве́рчаны; зак., каго-што.

Абкруціць, абгарнуць чым-н.

А. палец бінтам.

|| незак. абве́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвярце́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абвярчу́ абве́рцім
2-я ас. абве́рціш абве́рціце
3-я ас. абве́рціць абве́рцяць
Прошлы час
м. абвярце́ў абвярце́лі
ж. абвярце́ла
н. абвярце́ла
Загадны лад
2-я ас. абвярці́ абвярці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абвярце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвярце́ць сов. оберну́ть, обверну́ть, заверну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвярце́ць, ‑вярчу, ‑верціш, ‑верціць; зак.

Абкруціць, абгарнуць чым‑н. Абвярцець палец бінтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абве́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвярцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абве́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвярцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обверте́ть сов., прост. абкруці́ць, мног. паабкру́чваць, абвярце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. што ў што. Укруціць, абвярцець што‑н. з усіх бакоў; завінуць.

2. Знікнуць, увільнуць. Загаманіўшы з старым садоўнікам, Ларыса не заўважыла, як увінуў Ігнась. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)