абве́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. абве́ў
Р. абве́ву
Д. абве́ву
В. абве́ў
Т. абве́вам
М. абве́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абве́ў, -ве́ву м. ове́ивание ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́ў, ‑веву, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвяваць, абвейваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)