абве́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́яны абве́яная абве́янае абве́яныя
Р. абве́янага абве́янай
абве́янае		 абве́янага абве́яных
Д. абве́янаму абве́янай абве́янаму абве́яным
В. абве́яны (неадуш.)
абве́янага (адуш.)		 абве́яную абве́янае абве́яныя (неадуш.)
абве́яных (адуш.)
Т. абве́яным абве́янай
абве́янаю		 абве́яным абве́янымі
М. абве́яным абве́янай абве́яным абве́яных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́яны абве́яная абве́янае абве́яныя
Р. абве́янага абве́янай
абве́янае		 абве́янага абве́яных
Д. абве́янаму абве́янай абве́янаму абве́яным
В. абве́яны (неадуш.)
абве́янага (адуш.)		 абве́яную абве́янае абве́яныя (неадуш.)
абве́яных (адуш.)
Т. абве́яным абве́янай
абве́янаю		 абве́яным абве́янымі
М. абве́яным абве́янай абве́яным абве́яных

Кароткая форма: абве́яна.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́яны

1. с.-х. обве́янный;

2. обве́янный, ове́янный; обду́тый;

1, 2 см. абве́яць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обве́янный абве́яны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обду́тый абве́яны, абадзьму́ты; абдзьму́ханы; см. обду́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ове́янный абве́яны, аве́яны;

ове́янный сла́вой аве́яны сла́вай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да міфа (у 1 знач.).

2. перан. Абвеяны паданнямі, легендарны; казачны.

3. перан. Разм. Прыдуманы, неверагодны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распе́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Разбіць ушчэнт; размесці. Мы клялі вас тады, Мінеральныя Воды І абвеяны снегам Суровы Каўказ, — Белы гад нас прыціснуў Крыжовым паходам І распетрылі чэрці нас. Шмат загінула там, Каля ног Машука. Броўка. Як рэкі развіваюць зім кайданы, распетрым ворага над Сожам. Вялюгін. // Развеяць, раскідаць. У такія хвіліны [Глушак] думаў пра Нохіма як разумнейшы: «.. Распетрыў са страху ўсё сам, гатовы развеяць усё да пушынкі, а як вернецца добры час — дзе яго, тваё, сабярэш?» Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)