абве́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́шаны абве́шаная абве́шанае абве́шаныя
Р. абве́шанага абве́шанай
абве́шанае		 абве́шанага абве́шаных
Д. абве́шанаму абве́шанай абве́шанаму абве́шаным
В. абве́шаны (неадуш.)
абве́шанага (адуш.)		 абве́шаную абве́шанае абве́шаныя (неадуш.)
абве́шаных (адуш.)
Т. абве́шаным абве́шанай
абве́шанаю		 абве́шаным абве́шанымі
М. абве́шаным абве́шанай абве́шаным абве́шаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абве́шаны абве́шаная абве́шанае абве́шаныя
Р. абве́шанага абве́шанай
абве́шанае		 абве́шанага абве́шаных
Д. абве́шанаму абве́шанай абве́шанаму абве́шаным
В. абве́шаны (неадуш.)
абве́шанага (адуш.)		 абве́шаную абве́шанае абве́шаныя (неадуш.)
абве́шаных (адуш.)
Т. абве́шаным абве́шанай
абве́шанаю		 абве́шаным абве́шанымі
М. абве́шаным абве́шанай абве́шаным абве́шаных

Кароткая форма: абве́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́шаны обве́шанный, уве́шанный; см. абве́шаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обве́шанный абве́шаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́шанный уве́шаны, абве́шаны, мног. паабве́шваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́шенный уве́шаны, абве́шаны, мног. паабве́шваны; см. уве́сить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наво́й, ‑я, м.

1. Пярэдні і задні валік у кроснах.

2. Абл. Тое, што навіта, наматана, накручана на што‑н. Абвешаны торбамі, Рыгор ішоў, абапіраючыся на кій.. Ногі ў лапцях, з тоўстымі навоямі ануч. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папраша́йніцтва, ‑а, н.

1. Занятак папрашайкі; папрашайнічанне. Высокі, з доўгай скудлачанай сівай барадою дзед у цёмных акулярах, абвешаны торбамі, другі дзень цягаўся з хлопчыкам-павадыром гадоў дзесяці за абозам і нахабна прыставаў з папрашайніцтвам. Машара.

2. Выпрошванне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыва́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З вялікай грывай (у 1 знач.). Чуваць было вызвоньванне званочкаў, якімі былі абвешаны грывастыя шыі чорных коней. Пестрак. З-за дрэў пазіралі лютыя тыгры, грывастыя львы і малпы. Грамовіч. // Падобны на грыву, у форме грывы. Праз белае воблака пары прабіўся агонь і грывасты слуп чорнага дыму. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)