абвалава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абвалава́нне |
абвалава́нні |
| Р. |
абвалава́ння |
абвалава́нняў |
| Д. |
абвалава́нню |
абвалава́нням |
| В. |
абвалава́нне |
абвалава́нні |
| Т. |
абвалава́ннем |
абвалава́ннямі |
| М. |
абвалава́нні |
абвалава́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абвалава́нне ср., спец. обвалова́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обвалова́ние абвалава́нне, -ння ср.;
обвалова́ние берего́в реки́ абвалава́нне бераго́ў ракі́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)