аббо́рыш

‘самая кепская рэч; месца, прапушчанае пры аранні’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аббо́рыш аббо́рышы
Р. аббо́рыша аббо́рышаў
Д. аббо́рышу аббо́рышам
В. аббо́рыш аббо́рышы
Т. аббо́рышам аббо́рышамі
М. аббо́рышы аббо́рышах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аббо́рыш

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аббо́рыш аббо́рышы
Р. аббо́рыша аббо́рышаў
Д. аббо́рышу аббо́рышам
В. аббо́рыша аббо́рышаў
Т. аббо́рышам аббо́рышамі
М. аббо́рышу аббо́рышах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Аббо́рыш ’пласт сена, перабраны граблямі’ (Бяльк.) < абабраць. Словаўтварэнне як у спарыш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)