аббе́гаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Тое, што і абабегчы (у 3 знач.).

А. знаёмых.

|| незак. аббяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аббе́гаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аббе́гаю аббе́гаем
2-я ас. аббе́гаеш аббе́гаеце
3-я ас. аббе́гае аббе́гаюць
Прошлы час
м. аббе́гаў аббе́галі
ж. аббе́гала
н. аббе́гала
Загадны лад
2-я ас. аббе́гай аббе́гайце
Дзеепрыслоўе
прош. час аббе́гаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аббе́гаць сов., разг., см. абабе́гаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аббе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і абабегчы (у 3 знач.) з адценнем паўторнасці дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аббяга́ць гл. аббегаць, аббегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аббяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аббегчы, аббегаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абла́хаць 1 ’абхадзіць, аббегаць’ (Бяльк., Янк. III), ’абшарыць’ (Яўс.), ’аббегаць з карыслівымі мэтамі, з мэтай разнюхаць або пажывіцца’ (Юрч. Сін.), ’аббегаць’ (мядз., Малько, вусн. паведамл.) да лахаць (гл.). Ці не звязана (магчыма, праз кантамінацыю) з обличати ’тс’ (Вярэніч, столін., вусн. паведамл.), параўн. облыхаць ’аббегаць’ (КТС).

Абла́хаць 2 ’абгаварыць у выпадковых размовах, недарэчна’ (Юрч. Сін.) да аблахаць 1 з семантычным прыпадабненнем да аблаяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ацмыга́ць ’аббегаць’ (Нас.). Ад цмыгаць ’бегаць, шнырыць’, параўн. цмыг! выкл. ’пшык!’, цмы́га ’хітраваты, пранырлівы чалавек’ (Нас., КСП).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абзы́каць ’аббегаць па пустой справе (пра худога, лёгкага)’ (Юрч. Сін., 25); магчыма, да бзік. Параўн. славен. bzikati ’бегчы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лёхнуць ’аббегаць’ (светлаг., Мат. Гом.). Да лахаць©. Экспрэсіўнасць слова выклікала змену л — лʼ (параўн. Слаўскі, 4, 319–320).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)