аба́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аба́цкі аба́цкая аба́цкае аба́цкія
Р. аба́цкага аба́цкай
аба́цкае		 аба́цкага аба́цкіх
Д. аба́цкаму аба́цкай аба́цкаму аба́цкім
В. аба́цкі (неадуш.)
аба́цкага (адуш.)		 аба́цкую аба́цкае аба́цкія (неадуш.)
аба́цкіх (адуш.)
Т. аба́цкім аба́цкай
аба́цкаю		 аба́цкім аба́цкімі
М. аба́цкім аба́цкай аба́цкім аба́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аба́цкі абба́тский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абата, абацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́т, -а, М аба́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Настаяцель мужчынскага каталіцкага манастыра.

2. У Францыі: каталіцкі свяшчэннік.

|| прым. аба́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абба́тский аба́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)