абарыге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарыге́нны абарыге́нная абарыге́ннае абарыге́нныя
Р. абарыге́ннага абарыге́ннай
абарыге́ннае		 абарыге́ннага абарыге́нных
Д. абарыге́ннаму абарыге́ннай абарыге́ннаму абарыге́нным
В. абарыге́нны (неадуш.)
абарыге́ннага (адуш.)		 абарыге́нную абарыге́ннае абарыге́нныя (неадуш.)
абарыге́нных (адуш.)
Т. абарыге́нным абарыге́ннай
абарыге́ннаю		 абарыге́нным абарыге́ннымі
М. абарыге́нным абарыге́ннай абарыге́нным абарыге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абарыге́нны абориге́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарыге́нны, ‑ая, ‑ае.

Мясцовы, мясцовага паходжання. Абарыгеннае насельніцтва. Абарыгенная парода жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарыге́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Карэнны жыхар краіны, мясцовасці; туземец, аўтахтон.

|| прым. абарыге́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абориге́нный абарыге́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтахто́нны, -ая, -ае (спец.).

Тое, што і абарыгенны (гл. абарыген); карэнны, мясцовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)