Verbum

анлайнавы слоўнік

абаро́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абаро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абарочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывора́чивание

1. вываро́чванне, -ння ср.;

2. выкру́чванне, -ння ср., вываро́чванне, -ння ср.;

3. вываро́чванне, -ння ср.;

4. абаро́чванне, -ння ср.; см. вывора́чивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перевора́чивание

1. пераваро́чванне, -ння ср.;

2. пераваро́чванне, -ння ср., пераку́льванне, -ння ср., абаро́чванне, -ння ср.;

3. пераго́ртванне, -ння ср.;

4. пераніцо́ўванне, -ння ср.; см. перевора́чивать^1—4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)