абаро́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абаро́нец абаро́нцы
Р. абаро́нца абаро́нцаў
Д. абаро́нцу абаро́нцам
В. абаро́нца абаро́нцаў
Т. абаро́нцам абаро́нцамі
М. абаро́нцу абаро́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абаро́нец, -нца м., полит. оборо́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абаро́нец, ‑нца, м.

Прыхільнік абаронніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оборо́нец ист. абаро́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

защи́тник в разн. знач. абаро́нца, -цы м., абаро́нец, -нца м., засту́пнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)