абармо́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абармо́тка абармо́ткі
Р. абармо́ткі абармо́так
Д. абармо́тцы абармо́ткам
В. абармо́тку абармо́так
Т. абармо́ткай
абармо́ткаю		 абармо́ткамі
М. абармо́тцы абармо́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абармо́тка ж., разг. обормо́тка, плуто́вка, пройдо́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абармо́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да абармот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абармо́т, -а, М -мо́це, мн. -ы, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, учынкі і паводзіны якога выклікаюць абурэнне; нягоднік, прайдоха, ашуканец, грубіян.

|| ж. абармо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обормо́тка абармо́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)