абане́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абане́нтны абане́нтная абане́нтнае абане́нтныя
Р. абане́нтнага абане́нтнай
абане́нтнае		 абане́нтнага абане́нтных
Д. абане́нтнаму абане́нтнай абане́нтнаму абане́нтным
В. абане́нтны (неадуш.)
абане́нтнага (адуш.)		 абане́нтную абане́нтнае абане́нтныя (неадуш.)
абане́нтных (адуш.)
Т. абане́нтным абане́нтнай
абане́нтнаю		 абане́нтным абане́нтнымі
М. абане́нтным абане́нтнай абане́нтным абане́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абане́нтны абоне́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абане́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абанента. Абанентны аддзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абане́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Асоба, якая карыстаецца абанементам.

А. бібліятэкі.

2. Асоба або ўстанова, якая карыстаецца паслугамі стацыянарнай тэлефоннай сеткі або мабільнай сувязі пэўнага аператара.

|| прым. абане́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абоне́нтный абане́нтны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)