абазна́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абазна́чваю |
абазна́чваем |
| 2-я ас. |
абазна́чваеш |
абазна́чваеце |
| 3-я ас. |
абазна́чвае |
абазна́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абазна́чваў |
абазна́чвалі |
| ж. |
абазна́чвала |
| н. |
абазна́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абазна́чвай |
абазна́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абазна́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абазна́чваць несов., см. абазнача́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абазна́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абазначыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.
1. Памеціць што-н., зрабіць знак на чым-н.
А. на карце горы.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Акрэсліць, зрабіць выразным, бачным.
Худзізна рэзка абазначыла скулы.
3. Паказаць, абмаляваць галоўныя рысы якой-н. асобы ці з’явы.
А. рысы характару героя.
|| незак. абазнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абазна́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 3 знач.).
|| наз. абазначэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)