абазнача́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
абазнача́ецца |
абазнача́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
абазнача́ўся |
абазнача́ліся |
| ж. |
абазнача́лася |
| н. |
абазнача́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абазнача́цца несов., возвр., страд. обознача́ться; см. абазна́чыцца, абазнача́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абазнача́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абазначыцца.
2. Зал. да абазначаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абазна́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.
Зрабіцца бачным, прыкметным, адчувальным, намеціцца; акрэсліцца.
У тумане абазначылася цёмная палоска лесу.
|| незак. абазнача́цца, -а́ецца.
У сакавіку абазначаецца надыход вясны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абазна́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
абазна́чыцца |
абазна́чацца |
| Прошлы час |
| м. |
абазна́чыўся |
абазна́чыліся |
| ж. |
абазна́чылася |
| н. |
абазна́чылася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
обознача́ться
1. (определяться) выяўля́цца, вызнача́цца;
2. (делаться видным, заметным) абазнача́цца, выступа́ць, выпукля́цца; см. обозна́читься;
3. страд. абазнача́цца, зна́чыцца, ме́ціцца, адзнача́цца; см. обознача́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
означа́ться
1. уст. (становиться заметным, обозначаться) азнача́цца; см. озна́читься;
2. страд. абазнача́цца; см. означа́ть 2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
датава́цца, ‑туецца; незак.
1. Абазначацца якой‑н. датай, адносіцца да якога‑н. часу. Рукапіс датуецца 17 стагоддзем. □ Апошні запіс датуецца 30 лістапада таго ж самага года — днём, калі курсанты здалі залікі і, атрымаўшы годнасць савецкіх афіцэраў, збіраюцца ісці на фронт. Арабей.
2. Зал. да датаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)