абазва́цца, абзаву́ся, абзаве́шся, абзаве́цца; абзавёмся, абзавяце́ся, абзаву́цца; абзаві́ся; зак.

1. Падаць голас; адазвацца, адклікнуцца; аддацца рэхам.

На досвітку абазваўся певень.

А. на голас.

|| незак. абзыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

2. Даць знаць пра сябе якім-н. спосабам (лістом і г.д.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абазва́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абзаву́ся абзавё́мся
2-я ас. абзаве́шся абзавяце́ся
3-я ас. абзаве́цца абзаву́цца
Прошлы час
м. абазва́ўся абазва́ліся
ж. абазва́лася
н. абазва́лася
Загадны лад
2-я ас. абзаві́ся абзаві́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абазва́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абазва́цца сов., разг. отозва́ться; откли́кнуться; пода́ть го́лос; изда́ть звук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазва́цца, абзавуся, абзавешся, абзавецца; абзавёмся, абзавяцеся; зак.

Падаць голас; адазвацца, адгукнуцца, адклікнуцца; аддацца рэхам. Мужчына падняўся за сталом, абапёрся на яго абедзвюма рукамі і чакаў, пакуль хто з прысутных абзавецца на яго пытанне. Галавач. У падпечку заспяваў певень. Недзе за сцяною следам за ім абазваўся другі. Чорны. Гукні на лес, то і лес абзавецца. Прыказка. // Даць знаць пра сябе пісьмом ці якім іншым спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзыва́цца гл. абазвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обозва́ться в разн. знач. абазва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азва́цца, азаву́ся, азаве́шся, азаве́цца; азавёмся, азавяце́ся, азаву́цца; азаві́ся; зак. (разм.).

Тое, што і абазвацца.

|| незак. азыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак., што і без дап. (разм.).

Сказаць што-н., абазвацца.

Р. слоўца (неабдумана, неасцярожна сказаць што-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пацыры́каць

‘абазвацца гукамі, падобнымі на «цырык-цырык» (пра птушак, часцей вераб'ёў)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пацыры́каю пацыры́каем
2-я ас. пацыры́каеш пацыры́каеце
3-я ас. пацыры́кае пацыры́каюць
Прошлы час
м. пацыры́каў пацыры́калі
ж. пацыры́кала
н. пацыры́кала
Загадны лад
2-я ас. пацыры́кай пацыры́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пацыры́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абзыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абазвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)