абазва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абазва́ны абазва́ная абазва́нае абазва́ныя
Р. абазва́нага абазва́най
абазва́нае		 абазва́нага абазва́ных
Д. абазва́наму абазва́най абазва́наму абазва́ным
В. абазва́ны (неадуш.)
абазва́нага (адуш.)		 абазва́ную абазва́нае абазва́ныя (неадуш.)
абазва́ных (адуш.)
Т. абазва́ным абазва́най
абазва́наю		 абазва́ным абазва́нымі
М. абазва́ным абазва́най абазва́ным абазва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абазва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абазва́ны абазва́ная абазва́нае абазва́ныя
Р. абазва́нага абазва́най
абазва́нае		 абазва́нага абазва́ных
Д. абазва́наму абазва́най абазва́наму абазва́ным
В. абазва́ны (неадуш.)
абазва́нага (адуш.)		 абазва́ную абазва́нае абазва́ныя (неадуш.)
абазва́ных (адуш.)
Т. абазва́ным абазва́най
абазва́наю		 абазва́ным абазва́нымі
М. абазва́ным абазва́най абазва́ным абазва́ных

Кароткая форма: абазва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абазва́ны обо́званный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. да абазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обо́званный абазва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазва́ць, абзаву́, абзаве́ш, абзаве́; абзавём, абзавяце́, абзаву́ць; абзаві́; абазва́ны; зак., каго-што, кім-чым.

Назваць зневажальным імем; даць каму-, чаму-н. мянушку.

А. смаўжом.

|| незак. абзыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)