абадко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абадко́вы |
абадко́вая |
абадко́вае |
абадко́выя |
| Р. |
абадко́вага |
абадко́вай
абадко́вае |
абадко́вага |
абадко́вых |
| Д. |
абадко́ваму |
абадко́вай |
абадко́ваму |
абадко́вым |
| В. |
абадко́вы (неадуш.)
абадко́вага (адуш.) |
абадко́вую |
абадко́вае |
абадко́выя (неадуш.)
абадко́вых (адуш.) |
| Т. |
абадко́вым |
абадко́вай
абадко́ваю |
абадко́вым |
абадко́вымі |
| М. |
абадко́вым |
абадко́вай |
абадко́вым |
абадко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абадко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да абадка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
1. Памянш. да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што-н.
2. Вузкая палоска, якая акаймоўвае што-н.
Залацісты а. хмары.
|| прым. абадко́вы, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ободо́чный спец. абадо́чны, абадко́вы; абе́чкавы;
ободо́чная кишка́ анат. абадо́чная кішка́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)