абагу́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абагу́льванне
Р. абагу́львання
Д. абагу́льванню
В. абагу́льванне
Т. абагу́льваннем
М. абагу́льванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагу́льванне ср. обобществле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагу́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагульваць — абагуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагу́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Зрабіць асабістае, уласнае калектыўным, грамадскім, агульным (сродкі вытворчасці, гаспадарчыя аб’екты, жывёлу і пад.).

А. маёмасць.

А. зямлю.

А. жывёлу.

|| незак. абагу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абагу́льванне, -я, н. і абагу́ленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падцёлак, ‑лка, м.

Гадавалае цяля. Маю я чатыры каровы з падцёлкам — аддаю на абагульванне. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обобществле́ние аграма́джанне, -ння ср.; абагу́ленне, -ння ср.; неоконч. абагу́льванне, -ння ср.;

обобществле́ние средств произво́дства аграма́джанне сро́дкаў вытво́рчасці;

обобществле́ние скота́ абагу́ленне жывёлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)