абагу́ленне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абагу́ленне абагу́ленні
Р. абагу́лення абагу́ленняў
Д. абагу́ленню абагу́ленням
В. абагу́ленне абагу́ленні
Т. абагу́леннем абагу́леннямі
М. абагу́ленні абагу́леннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагу́ленне ср. обобществле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагу́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Зрабіць асабістае, уласнае калектыўным, грамадскім, агульным (сродкі вытворчасці, гаспадарчыя аб’екты, жывёлу і пад.).

А. маёмасць.

А. зямлю.

А. жывёлу.

|| незак. абагу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абагу́льванне, -я, н. і абагу́ленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обобществле́ние аграма́джанне, -ння ср.; абагу́ленне, -ння ср.; неоконч. абагу́льванне, -ння ср.;

обобществле́ние средств произво́дства аграма́джанне сро́дкаў вытво́рчасці;

обобществле́ние скота́ абагу́ленне жывёлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)