Verbum

гаро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які пастаянна жыве ў горы, нястачы; гарапашнік.

|| ж. гаро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́тніцкі, -ая, -ае.

вахла́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (пагард., разм.).

Нерастаропны, прастакаваты, а таксама неахайны з выгляду чалавек.

Не вахлакі ж тут сядзяць.

|| прым. вахла́цкі, -ая, -ае.

во́пытны, -ая, -ае.

1. гл. вопыт.

2. Які мае вопыт (у 2 знач.).

Вопытныя кадры.

В. чалавек.

Вопытнае вока (спрактыкаванае, натрэніраванае).

|| наз. во́пытнасць, -і, ж.

адча́йны, -ая, -ае.

1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.

А. крык.

Адчайнае становішча.

2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.

А. чалавек.

|| наз. адча́йнасць, -і, ж.

аптымі́зм, -у, м.

Бадзёрае і жыццярадаснае светаадчуванне, пры якім чалавек верыць у лепшае, у поспех; проціл. песімізм.

|| прым. аптымісты́чны, -ая, -ае; наз. аптымісты́чнасць, -і, ж.

узбуджа́льны, -ая, -ае.

1. Які прыводзіць у стан узбуджэння.

Узбуджальныя сродкі.

2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння.

Лёгка ў. чалавек.

|| наз. узбуджа́льнасць, -і, ж.

ураджэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек родам з пэўнай мясцовасці, краіны і пад.

У.

Случчыны.

|| ж. ураджэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

філакарты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца філакартыяй.

|| ж. філакарты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. філакарты́сцкі, -ая, -ае.

філафані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца філафаніяй.

|| ж. філафані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. філафані́сцкі, -ая, -ае.

філумені́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца філуменіяй.

|| ж. філумені́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. філумені́сцкі, -ая, -ае.