эконо́мный в разн. знач. экано́мны;

эконо́мный челове́к экано́мны чалаве́к;

эконо́мный спо́соб убо́рки урожа́я экано́мны спо́саб убо́ркі ўраджа́ю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акая́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы. // Бесчалавечны, жорсткі, ганебны. Акаянная душа. Акаянны чалавек. // Ужываецца як лаянкавае слова. Ірад акаянны.

2. у знач. наз. акая́нны, ‑ага, м. Жорсткі, ганебны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берэ́йтар, ‑а, м.

Чалавек, які аб’язджае коней і вучыць верхавой яздзе.

[Ням. Bereiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бзік, ‑а, м.

Разм.

1. Дзівацтва, капрыз.

2. Бзікаваты чалавек; дзівак.

[Польск. bzik.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́язны, ‑ая, ‑ае.

Які не ведае боязі, страху; бясстрашны. Бязбоязны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даліхацэфа́л, ‑а, м.

У антрапалогіі — чалавек з доўгай галавой; проціл. брахіцэфал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаваця́п, ‑а. м.

Разм. Чалавек, які нядбайна і бесталкова вядзе справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаве́рац, ‑рца, м.

Уст. Чалавек іншай, не пануючай веры або рэлігіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́жань, ‑жня, м.

Разм. Чалавек, які любіць доўга спаць, ляжаць; лодар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркама́н, ‑а, м.

Чалавек, які мае моцную, хваравітую цягу да наркотыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)