тулі́ць несов.

1. прижима́ть; прислоня́ть;

жанчы́на тулі́ла да сябе́ дзіця́ — же́нщина прижима́ла к себе́ ребёнка;

т. галаву́ да паду́шкі — прислоня́ть го́лову к поду́шке;

2. ласка́ть, леле́ять;

3. перен. укрыва́ть;

белару́скія лясы́ тулі́лі ў час вайны́ наро́дных мсці́ўцаў — белору́сские леса́ укрыва́ли во вре́мя войны́ наро́дных мсти́телей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зае́хать сов., в разн. знач. зае́хаць;

далеко́ зае́хать далёка зае́хаць;

зае́хать к бра́ту зае́хаць да бра́та;

зае́хать за дом зае́хаць за до́м;

зае́хать во двор зае́хаць у дво́р;

зае́хать в кана́ву зае́хаць у кана́ву;

чёрт зна́ет куда́ зае́хал со свои́ми фанта́зиями чо́рт зна́е куды́ зае́хаў са сваі́мі фанта́зіямі;

зае́хать в ро́жу прост., груб. зае́хаць у мо́рду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обде́лывать несов.

1. (обрабатывать, придавать нужный вид) апрацо́ўваць, абрабля́ць, вырабля́ць;

обде́лывать де́рево апрацо́ўваць дрэ́ва;

обде́лывать ко́жу апрацо́ўваць ску́ру;

2. (обкладывать) абклада́ць, абкла́дваць;

обде́лывать я́му ка́мнем абкла́дваць (абклада́ць) я́му каме́ннем;

3. (вставлять во что-л.) апраўля́ць;

обде́лывать драгоце́нный ка́мень в зо́лото апраўля́ць кашто́ўны ка́мень (самацве́т) у зо́лата;

4. (выгодно устраивать) разг. спраўля́ць, ула́джваць, абла́джваць;

обде́лывать де́ло (де́льце) абла́джваць спра́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продо́лжить сов.

1. працягну́ць, прадо́ўжыць; см. продолжа́ть 1;

2. (продлить во времени) працягну́ць, прадо́ўжыць; (отсрочить) адтэрмінава́ць;

продо́лжить заня́тия до ию́ля працягну́ць (прадо́ўжыць) заня́ткі да лі́пеня;

продо́лжить о́тпуск прадо́ўжыць (адтэрмінава́ць) адпачы́нак;

3. (увеличить, удлинить в пространстве) прадо́ўжыць;

продо́лжить ли́нию до пересече́ния её с окру́жностью прадо́ўжыць лі́нію да перасячэ́ння яе́ з акру́жнасцю;

продо́лжить доро́гу до ле́са прадо́ўжыць даро́гу да ле́су;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семь сем, род. сямі́;

семь пя́тниц на неде́ле на адзі́н дзень сем пераме́н; як уво́сень — на дзень паго́д во́сем;

семи́ пя́дей во лбу ве́льмі разу́мны;

за семь вёрст киселя́ хлеба́ть (е́хаць) за свет без патрэ́бы;

кни́га за семью́ печа́тями кні́га за сямю́ пяча́цямі;

за семью́ замка́ми за сямю́ замка́мі;

семь пото́в сошло́ (с кого) сем пато́ў сышло́ (з каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тёмный в разн. знач. цёмны;

тёмная ночь цёмная ноч;

тёмные во́лосы цёмныя валасы́;

тёмная вода́ мед. цёмная вада́;

тёмный смысл цёмны сэнс;

тёмное де́ло цёмная спра́ва;

све́тлые и тёмные воспомина́ния све́тлыя і цёмныя ўспамі́ны;

тёмные си́лы цёмныя сі́лы;

темны́м-темно́ цёмна-цёмна, цямню́сенька;

тёмный лес цёмны лес;

темна́ вода́ во о́блацех книжн. цёмная спра́ва, нічо́га не я́сна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далуча́ць несов.

1. (да каго, чаго) присоединя́ть (к кому, чему); приобща́ть (к чему), присовокупля́ть (к чему);

2. (да каго, чаго) причисля́ть (к кому, чему);

3. (да чаго) (знакомить с чем-л., привлекать к участию в чём-л.) приобща́ть (к чему); вовлека́ть (во что);

1-3 см. далучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыча́ць несов.

1. крича́ть; ора́ть; вопи́ть;

2. шуме́ть; галде́ть;

3. (на кого) крича́ть, руга́ть (кого), брани́ть (кого), прикри́кивать;

кры́чма к.о́чень си́льно крича́ть;

к. на ўсё го́рла — крича́ть во всё го́рло;

к. не́ма (не́мым го́ласам) — крича́ть благи́м ма́том; реве́ть белу́гой;

хоць гвалт (караву́л) крычы́ — хоть карау́л кричи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закапа́цца сов.

1. (во что-л. сыпучее) зары́ться, закопа́ться;

з. ў сена — зары́ться (закопа́ться) в се́но;

2. перен. (целиком отдаться какому-л. делу) зары́ться;

з. ў кні́гі — зары́ться в кни́ги;

3. перен., разг. (не успеть вовремя сделать что-л.) закопа́ться;

з. ў рабо́це — закопа́ться в рабо́те

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагарэ́ць сов., в разн. знач. погоре́ть;

мно́гія вёскі ў час вайны́э́лі — мно́гие дере́вни во вре́мя войны́ погоре́ли;

кве́ткі ў са́дзе ~рэ́лі — цветы́ в саду́ погоре́ли;

ля́мпа ~рэ́ла і пату́хла — ла́мпа погоре́ла и пога́сла;

здае́цца, я ~рэ́ў на гэ́тай спра́ве — ка́жется, я погоре́л на э́том де́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)