Verbum

загні́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́цца; зак.

Пачаць гнісці; падгніць.

Капуста загнілася.

|| незак. загніва́цца, -а́ецца.

|| наз. загніва́нне, -я, н.

Маральнае з. (перан.: разлажэнне, заняпад).

закі́снуць, -ну, -неш, -не; закі́с, -сла; -ні; зак.

Стаць кіслым.

Цеста закісла.

З. у адзіноце (перан.; разм.).

|| незак. закіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. закіса́нне, -я, н.

захлыну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Задыхнуцца ад вады.

З. ў час купання.

2. перан. Перастаць дзейнічаць.

Кулямёт захлынуўся.

Атака праціўніка захлынулася.

келе́йны, -ая, -ае.

1. гл. келля.

2. перан. Тайны, сакрэтны, скрыты ад іншых.

Келейныя справы.

Вырашаць пытанне келейна (прысл.).

|| наз. келе́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

ко́тлішча, -а, н. (разм.).

1. Месца жыхарства, сяліба.

Ён і цяпер на дзедавым котлішчы сядзіць.

2. перан. Род, сям’я.

Благі хлопец, як і ўсё іх к.

красамо́ўны, -ая, -ае.

1. Надзелены красамоўствам.

К. дакладчык.

2. перан. Які выразна перадае што-н., сведчыць наглядна пра што-н.

К. факт.

|| наз. красамо́ўнасць, -і, ж.

кумі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя язычніцкага бажаства; ідал.

2. перан. Той (тое), хто (што) з’яўляецца прадметам асаблівага захаплення і пакланення (высок. і іран.).

здалёк і здалёку, прысл.

З далёкай адлегласці ці з аддаленага месца, далёкай мясцовасці.

Вёска відаць з.

Пачаць размову з. (перан.: не прыступаючы адразу да сутнасці справы).

інтраду́кцыя, -і, ж.

1. Кароткі ўступ у некаторых музычных творах.

І. да балета.

2. перан. Уступная частка чаго-н.

І. ў гісторыю.

|| прым. інтрадукцы́йны, -ая, -ае.

кадзі́ць, каджу́, кадзі́ш, кадзі́ць; кадзі́м, кадзіце́, кадзя́ць; незак.

1. Размахваючы кадзілам, абкурваць ладанам у час набажэнства.

2. перан., каму. Без асаблівых падстаў, празмерна хваліць каго-н.