Verbum

асто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць судна захоўваць раўнавагу пры плаванні. Астойлівасць карабля.

аўтато́рмаз, ‑а, м.

Тормаз, які аўтаматычна ўступае ў дзеянне пры разрыве поезда.

пепто́н, ‑у, м.

Спец. Прадукт распаду бялкоў пры страваванні пад уздзеяннем пепсіну.

[Ад грэч. peptos — звараны, ператраўлены.]

буракапад’ёмнік, ‑а, м.

Навясная сельскагаспадарчая прылада для падкопвання цукровых буракоў (пры ўборцы).

кангруэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які супадае пры накладанні (пра геаметрычныя фігуры). Кангруэнтныя адрэзкі.

[Ад лац. congruens, congruentis — адпаведны.]

касаво́касць, ‑і, ж.

Стан вачэй, пры якім зрэнкі накіраваны ў розныя бакі.

лейко́з, ‑у, м.

Захворванне крыві, пры якім рэзка павялічваецца колькасць лейкацытаў; белакроўе.

[Ад грэч. leukos — белы.]

гайдро́п, ‑а, м.

Канат, які скідаецца з аэрастата для тармажэння пры спуску.

[Англ. guide-rope.]

гарачатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Які захоўвае свае якасці пры высокай тэмпературы. Гарачатрывалае шкло.

гудро́н, ‑у, м.

Чорнае смалістае рэчыва — астатак, які атрымліваецца пры перагонцы нафты.

[Фр. goudron.]