фе́нікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Міфалагічная птушка, якая валодае здольнасцю пры набліжэнні смерці згараць, а потым зноў узнікаць з попелу.

2. Сімвал вечнага абнаўлення.

Узнік, як ф. з попелу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаду́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дэталь машыны, механізма, якая знаходзіцца ў пастаянным руху.

2. толькі мн. Прыстасаванне ў выглядзе рамы на колцах, пры дапамозе якога дзяцей вучаць хадзіць (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надгарта́ннік, ‑а, м.

Тонкі доўгі храсток, які дапамагае закрываць гартань пры ядзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для паліравання, выкарыстоўваецца пры паліраванні. Паліравальная паста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветранаграва́льнік, ‑а, м.

Апарат, прызначаны для надзімання гарачага паветра пры выплаўцы чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыграні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца пры граніцы. Прыгранічная зона. Прыгранічны гарадок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панто́метр, ‑а, м.

Спец. Лёгкі вугламерны інструмент, які выкарыстоўваецца пры тапаграфічнай здымцы.

[Ад грэч. pan (pantos) — усё і metréō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прама́цвацца, ‑аецца; незак.

1. Выяўляцца, вызначацца пры абмацванні.

2. Зал. да прамацваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які звязаны з алеаграфіяй, выкананы пры дапамозе алеаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апані́раванне, ‑я, н.

Выступленне апанентам на дыспуце, пры абароне дысертацыі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)