спрасці́ць, спрашчу, спросціш, спросціць; зак., што.
1. Зрабіць больш простым, менш складаным (звычайна склад, структуру). Спрасціць канструкцыю машыны. Спрасціць правапіс. Спрасціць тэхналагічны працэс вытворчасці.
2. Зрабіць больш лёгкім для ажыццяўлення, выкарыстання; аблегчыць. Спрасціць улік запасных частак. // Зрабіць больш даступным для разумення. Спрасціць умовы задачы.
3. Пазбавіць што‑н. глыбіні, багацця форм, зместу; сказіць. Сур’ёзныя ў жыцці людзей канфлікты, якія так шчыльна звязаны з гісторыяй народа,.. [пісьменнік] спрасціў. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Згару́сціць ’зрабіць абы-як’, ’прыдбаць з цяжкасцю’ (ТСБМ), ’зваліць у кучу’, ’сабраць’ (Янк. I, II, Жд. 3), згарушчыць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, да згарнуць і грувасціць. Гл. гарнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
снизойти́ сов. (к кому-, чему-л.) книжн. ува́жыць (каго, што), адне́сціся пабла́жліва (да каго, да чаго), зрабі́ць ла́ску (каму);
снизойти́ к сла́бостям (кого-л.) пабла́жліва адне́сціся да сла́басцей (каго-небудзь);
снизойти́ к кому́-л. зрабі́ць ла́ску каму́-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злачы́нства ср. преступле́ние; злодея́ние; злоде́йство;
зрабі́ць з. — соверши́ть преступле́ние (злодея́ние);
з. па слу́жбе — юр. преступле́ние по до́лжности;
◊ на ме́сцы з. — на ме́сте преступле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кадыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.
Звесці (зводзіць) у кодэкс, зрабіць (рабіць) кацыфікацыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камуфлі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Зрабіць (рабіць) камуфляж. Камуфліраваць будынак. Камуфліраваць машыну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гну́снасць, ‑і, ж.
Разм.
1. Уласцівасць, якасць гнуснага. Гнуснасць паводзін.
2. Гнусны ўчынак. Зрабіць гнуснасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́майстраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Зрабіць што‑н. з вялікім майстэрствам; змайстраваць. Вымайстраваць скрыпку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́шкаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.
Разм. Навучыць строга паводзіць сябе, зрабіць дысцыплінаваным; вымуштраваць, выдрэсіраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́шліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Зрабіць пошлым; выставіць як дробнае, нікчэмнае. Апошліць пачуцці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)