сінусаіда́льны, ‑ая, ‑ае.
1. У матэматыцы — які мае адносіны да сінусоіды; з’яўляецца сінусоідай. Сінусаідальная функцыя. Сінусаідальная крывая.
2. У фізіцы — які змяняецца па сінусоідзе. Сінуспідальны ток. Сінусаідальныя ваганні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ператоч’е (ператупім) ’частка току’ (палес., Мат. дыял. канф.). З перадточна, якое ад пераО і ‑точна < прасл. *tok‑ьje < tokb > ток (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
электраправо́днасць, ‑і, ж.
Спец. Уласцівасць, здольнасць рэчыва, матэрыялу і пад. прапускаць электрычны ток. Прынята лічыць, што.. [газ] ператвараецца ў плазму ў той момант, калі ў ім пачынае з’яўляцца электраправоднасць. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індукцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Заснаваны на індукцыі (у 1 знач.). Індукцыйны метад даследавання.
2. Які мае адносіны да індукцыі (у 2 знач.); выкліканы індукцыяй. Індукцыйны ток. Індукцыйная сувязь. Індукцыйная катушка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напру́жанне ср., в разн. знач. напряже́ние;
галава́ бале́ла ад — ~ння голова́ боле́ла от напряже́ния;
рабо́та патрабу́е вялі́кага ~ння сіл — рабо́та тре́бует большо́го напряже́ния сил;
рука́ дрыжы́ць ад ~ння — рука́ дрожи́т от напряже́ния;
ток высо́кага ~ння — ток высо́кого напряже́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
*Тача́, точа́ ’незамярзаючае месца ў рацэ, прамыіна’ (ТС). Архаічнае ўтварэнне ад асновы *tok‑, што чаргуецца з *tek‑, параўн. ток, выток, затока, цячы, гл. цечка ’прамыіна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
асца́, ‑ы, ж.
Абл. Сліна. Шмігельскі ледзь яблыкам не ўдавіўся. Асцы поўны рот набегла, і ён цвыркнуў на ток. Лобан. Ужо спаўдня і ўжо касцу Аж гоніць з голаду асцу. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гальванізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
1. Прапусціць (прапускаць) электрычны ток цераз што‑н. Гальванізаваць сэрца жабы.
2. Пакрыць (пакрываць) металам які‑н. прадмет пры дапамозе электролізу. Гальванізаваць жалеза серабром.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перары́вісты, ‑ая, ‑ае.
1. Які перапыняецца, перарываецца цераз кароткія прамежкі часу; няроўны. Перарывістае дыханне. Перарывісты гудок. Перарывісты голас. // Спец. Які перарываецца цераз пастаянныя прамежкі часу. Перарывісты ток.
2. З прамежкамі, не суцэльны. Перарывістая лінія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пульсу́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад пульсаваць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які працуе, дзейнічае рытмічна, з перыядычнымі зрухамі, зменамі. Пульсуючы струмень. Пульсуючы ток. Пульсуючы рухавік.
3. Дзеепрысл. незак. да пульсаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)