Прывала́ць (прывола́ць) ’прыцягнуць сілай’ (ТС). Відаць, з польск. przywołać ’паклікаць’, збліжанага з прывалачы́ < валачы́ (гл.). Да апошняга параўн. прыволо́ка ’набрыдзь’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гегемо́н, ‑а, м.

Высок. Той, хто з’яўляецца галоўнай рухаючай і кіруючай сілай чаго‑н. Пралетарыят — гегемон рэвалюцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарара́хнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. З сілай стукнуцца аб што‑н., з шумам упасці куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вух, выкл.

1. Выражае пачуццё здзіўлення, захаплення і пад. перад сілай, незвычайнасцю чаго-н.

Вух, якое высокае дрэва!

Вух, як садзяць гарматы!

2. Ужыв. як гукапераймальнае для перадачы моцнага і глухога гуку ад удару, выстралу і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., каго-што.

1. Чыніць гвалт (у 1 і 2 знач.).

Г. чыю-н. волю.

2. Сілай прымушаць да палавой сувязі.

|| зак. згвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. гвалтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тра́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Моцна, з сілай стукнуць каго-, што-н. або чым-н.

Т. кулаком па спіне.

2. Выстраліць; забіць, застрэліць.

Т. з вінтоўкі.

Трахнулі двух ваўкоў.

|| незак. тра́хаць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гваздану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. З сілай стукнуцца, ударыцца аб што‑н. Гваздануўся аб падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кваза́р, ‑а, м.

Зоркападобная крыніца касмічнага выпраменьвання, якая сваёй масай і сілай святла ў многа разоў пераўзыходзіць Сонца.

[Скароч. англ. Quasi-Stellar Radio Source — квазізоркавая радыекрыніца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лупіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак. (разм.).

1. што. З сілай выдраць.

В. ліст з кнігі.

В. прабой з вушака.

2. каго. Набіць, адлупцаваць.

◊

Вылупіць вочы (разм., неадабр.) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

|| незак. вылу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Дамагацца чаго-н. шантажом, прымусам, сілай.

В. грошы.

2. чаго, са злуч. «каб» і без дап. Патрабаваць.

В. да сябе ўвагі.

В., каб усё было дакладна выканана.

|| наз. вымага́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)