гегемо́н, ‑а, м.
Высок. Той, хто з’яўляецца галоўнай рухаючай і кіруючай сілай чаго‑н. Пралетарыят — гегемон рэвалюцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)