Verbum

спалатне́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў бледным, падобным на палатно (ад страху, бяды і пад.).

спусце́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў пустым, акінутым.

Спусцелыя лясы сігналізуюць аб забруджанасці прыроднага асяроддзя.

струпяне́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які стаў трупам.

2. перан. Які спужаўся, скамянеў ад страху.

набале́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў вельмі балючым ад працяглага болю.

Набалелая рана.

2. перан. Які стаў вельмі адчувальным ад доўгіх пакут.

Крык набалелай душы.

3. перан. Які даўно наспеў і патрабуе неадкладнага вырашэння.

Набалелае пытанне.

Выказваць набалелае (наз.).

навамо́дны, -ая, -ае.

Які адпавядае новай, апошняй модзе; які стаў вельмі модным.

Навамодная сукенка.

Н. танец.

задубе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў цвёрдым, закарчанелы ад холаду.

З. ад марозу шынель.

Задубелыя ногі.

зана́дта, прысл.

Залішне, празмерна, звыш якой-н. мяжы.

Нешта ты стаў з. смелым.

З. знізіць патрабаванні.

абвы́клы, -ая, -ае (разм.).

Такі, да якога прывыклі, які стаў звычайным, заўсёдным.

Усё здавалася звычайным, абвыклым.

праго́рклы, -ая, -ае.

Які стаў горкім на смак у выніку псавання.

П. тлушч.

|| наз. праго́ркласць, -і, ж.

усо́хлы, -ая, -ае.

1. Які высах, стаў вельмі сухім.

Усохлая зямля.

2. Які засох, зачах.

Усохлае дрэўца.