бараві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. гл. баравіна.
2. Сорт летняй яблыні, а таксама светла-жоўтыя кісла-салодкія плады гэтага дрэва.
У садзе спеюць баравінкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вана́дый, ‑ю, м.
Хімічны элемент, тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.
[Лац. Vanadium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лімо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Цытрусавае вечназялёнае пладовае дрэва, а таксама кіслы на смак плод гэтага дрэва з тоўстай пахучай скуркай.
|| прым. лімо́нны, -ая, -ае.
Л. колер (светла-жоўты).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
све́тла,
1. Прысл. да светлы (у 1, 2, 3, 5 і 7 знач.).
2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць святла дзе‑н.; відно. І гэтак светла Стала ў вёсках ноччу, Што вуліцы — З канца ў канец відаць. Шымук. // Пра надыход дня. Ледзь стала светла, Параска схамянулася, кінулася да люстра. Мележ.
3. перан.; безас. у знач. вык. Пра радасны, вясёлы настрой. Ты мяне сустрэнеш ветла — Рад я сонцу, рад вясне. Стане лёгка, стане светла Быць з табою побач мне. Куляшоў. Хораша і светла на душы. Хто спытае, адкажу любому: Я не проста ў сценах Мінска жыў, Сэрца ўсё аддаў яму з любоўю. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падрумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.
1. Падфарбаваць сабе твар румянамі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць падрумяненым, падпячыся да светла-карычневага колеру.
Булкі падрумяніліся.
|| незак. падрумя́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́па, -ы, ж.
Караняплод з акруглым коранем светла-жоўтага колеру.
Кармавая р.
|| памянш. рэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.
|| прым. рэ́пны, -ая, -ае і рэ́павы, -ая, -ае.
Рэпнае поле.
Рэпавае лісце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стальны́, -а́я, -о́е.
1. гл. сталь.
2. Пра колер: светла-шэры з адлівам.
Касцюм стальнога адцення.
3. перан. Вельмі моцны, дужы, непахісны (высок.); які выражае цвёрдасць, рашучасць.
Стальныя мускулы.
Стальная воля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бэ́жавы, ‑ая, ‑ае.
Светла-карычневы з ружова-жоўтым адценнем. Бэжавы колер. Бэжавае паліто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лазу́рак, ‑рку, м.
1. Тое, што і блакіт.
2. Фарба светла-сіняга колеру. Малярны лазурак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаўтазём, ‑у, м.
Лёгкая гліністая глеба светла-жоўтага колеру, якая сустракаецца ў зоне субтропікаў; лёс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)