ако́ншчык, ‑а, м.

Разм. Сталяр, які робіць аконныя рамы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгуста́тар, ‑а, м.

Той, хто робіць дэгустацыю. Дэгустатар чаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарнасе́к, ‑а, м.

Чалавек, які робіць і насякае жорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залі́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць заліўку. Заліўшчык галош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвесты́тар, ‑а, м.

Асоба, якая робіць доўгатэрміновыя ўкладанні капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разраза́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць разрэзку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уража́льны, ‑ая, ‑ае.

Які робіць моцнае ўражанне. Уражальны паказчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазі́ла², -ы, Д -у, Т -ам, М -е, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -зі́л (разм.).

Пра таго, хто часта робіць промахі (пры стральбе, у гульні).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́траўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які робіць вытраўку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітражы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст, мастак, які робіць вітражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)