Verbum

парадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., што.

Стаць прычынай узнікнення, з’яўлення чаго-н.

Пачутае пра яго парадзіла ўва мне непрыемнае пачуццё да гэтага чалавека.

|| незак. параджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

сарамата́, -ы́, ДМ -маце́, ж. (разм.).

1. Сорам, ганьба.

С. якая!

Нельга ж так гаварыць.

2. Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны.

Не мець ніякай сараматы так рабіць.

свяці́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Храм (уст.).

С. аракулаў.

2. перан. Месца, якое выклікае пачуццё глыбокай павагі і пашаны (высок.).

С. навукі (цэнтр навуковай думкі).

гне́сці і гнясці́, гняту́, гняце́ш, гняце́; гняцём, гнецяце́, гняту́ць; гняці́; незак., каго-што і без дап.

1. Прыціскаць сваім цяжарам.

2. перан. Выклікаць непрыемнае пачуццё, мучыць.

Думкі гнятуць мяне.

не́шта¹, не́чага, не́чаму, не́шта, не́чым, аб не́чым; займ. неазнач.

1. Невядома, незразумела што; штосьці.

Н. пісаць.

2. звычайна ў Н і В. Нейкі прадмет, з’ява, пачуццё і пад.

Н. страшнае.

ох, выкл.

1. Выражае пачуццё болю, аблягчэння, здзіўлення.

Ох, якое свежае паветра!

2. Узмацняе слова, да якога прымыкае адно або разам са словамі «як», «які».

Жывецца яму ох як нясоладка.

ста́дны, -ая, -ае.

1. Які жыве гуртам, уласцівы гурту.

С. характар жыцця першабытных людзей.

С. інстынкт.

2. перан. Заснаваны на несвядомым падпарадкаванні гурту, большасці.

Стаднае пачуццё.

|| наз. ста́днасць, -і, ж.