адлама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі́; -лама́ны і -ло́маны; зак., што і чаго.

Ломячы, зламаўшы, аддзяліць; адбіць, адкрышыць.

А. кавалак пароды.

А. кавалак хлеба.

|| незак. адло́мліваць, -аю, -аеш, -ае і адло́мваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагасло́йны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з некалькіх або многіх слаёў. Мнагаслойныя горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нефелі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нефеліну, складаецца з нефеліну. Нефелінавыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́ўзень, ‑зня, м.

Маса грунту, пароды, якая пад дзеяннем цяжару спаўзае па схіле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераслаі́цца, ‑слоіцца; зак.

Легчы, размясціцца слаямі. Пераслаілася гліна з пяском. Пераслаіліся горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбана́тны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе карбанат (у 1 знач.). Карбанатныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеевіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да змеевіка (у 2 знач.). Змеевіковыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адо́рвень, ‑я, м.

Спец. Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледавіком. Адорвені дэвонскіх парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элювія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да элювію; складаецца з элювію. Элювіяльныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́льпа, -ы, ж. (спец.).

1. Рыхлая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба.

2. Сумесь вады і грунту або горнай пароды, якая атрымліваецца пры земляных і горных работах гідраўлічным спосабам.

3. Зробленая і разрэджаная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)