абшарпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Падраць носячы, знасіць.

А. паліто.

2. Падрапаць, нарабіць драпін на паверхні чаго-н. пры неасцярожным працяглым карыстанні.

А. лакіраваны стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Інге́рка ’доўгае паліто ў мяшчанак’ (Бяльк.). Запазычанне з польск. węgierka. Гл. ангерка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дотаска́ть сов., разг. дацяга́ць;

дотаска́ть пальто́ дацяга́ць паліто́;

дотаска́ть же́рди дацяга́ць жэ́рдкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

относи́ть​II сов., разг. (кончить, перестать носить) аднасі́ць;

относи́ть пальто́ аднасі́ць паліто́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрезно́й разразны́;

разрезно́й нож разразны́ нож;

разрезна́я спи́нка пальто́ разразны́я пле́чы паліто́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мехава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі шырокі, падобны на мяшок. Мехаватае паліто.

2. перан. Нязграбны, непаваротлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караці́ць, ‑рачу, ‑роціш, ‑роціць; незак., што.

Рабіць карацейшым; пакарочваць. Караціць паліто. Караціць плацце. Караціць артыкул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваці́н, ‑у, м.

Рэдкая трыкатажная тканіна з густым начосам для ўцяплення вопраткі. Паліто на ваціне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каверко́т, ‑у, М ‑коце, м.

Сорт шарсцяной або паўшарсцяной тканіны для верхняга адзення. Паліто з каверкоту.

[Ад англ. covertcoat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нача́льнічак, ‑чка, м.

Разм. Памянш.-зніж. да начальнік. [Кныш] зашпіліў паліто, ляпнуў Федзю па плячы. — Вядзі, начальнічак. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)