угра́знуць, -ну, -неш, -не; угра́з, -зла; -ні́; зак.
1. Засесці, завязнуць у гразі.
2. перан. Трапіўшы ў якое-н. становішча, не знайсці сіл, магчымасці выйсці з яго (разм.).
У. у даўгах.
|| незак. уграза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
днём нареч. днём;
◊ д. з агнём не знайсці́ — днём с огнём не найти́ (не сыска́ть)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лагарыфмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; заг. лагарыфмуй; зак. і незак., што.
У матэматыцы — знайсці (знаходзіць) лагарыфм дадзенага ліку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лакалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).
Спыніць (спыняць) пашырэнне чаго-н., абмежаваць (абмяжоўваць) што-н. пэўным месцам; устанавіць, знайсці.
Л. эпідэмію.
|| наз. лакаліза́цыя, -і, ж.
|| прым. лакалізава́ны, -ая, -ае і лакалізо́ваны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скарыста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.
Выкарыстаць каго-, што-н. для якой-н. справы; знайсці прымяненне каму-, чаму-н.
С. вольны час для падрыхтоўкі.
С. рукапісныя матэрыялы.
|| незак. скарысто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. скарыста́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпыні́цца, -пыню́ся, -пы́нішся, -пы́ніцца; зак.
1. Часова, ненадоўга спыніцца або перарвацца.
П. каля вітрыны.
Цягнік прыпыніўся на паўстанку.
Работа прыпынілася.
2. Знайсці прыпынак дзе-н.
Дзе ён прыпыніўся з сям’ёй на першы час?
|| незак. прыпыня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Нага́баць, нагибаці ’знайсці, натрапіць’ (Федар. 2, 45), нагибаты ’знайсці, назбіраць’ (драг., Жыв. сл.), нагабиты ’нагнаць, спасцігнуць’ (Клім.), нагибаті ’сустрэць’ (беласт., Сл. ПЗБ). Ст.-бел. нагабати (накгабати) ’прыгнятаць’ (1388 г.) Булыка (Лекс. запазыч., 37) лічыць паланізмам, што пры наяўнасці зыходнай формы ў іншых славянскіх мовах цяжка давесці. Значэнне ’прыгнятаць’ выводзіцца з ’нападаць’ і узыходзіць да ’хапаць, браць’, характэрна для габиць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
згу́ба, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (разм.).
1. Смерць, гібель, знішчэнне.
Берагчы лес ад згубы.
2. Тое, што з’яўляецца прычынай гібелі ці няшчасця для каго-, чаго-н.
Марозы — з. для кветак.
3. Тое, што згублена, страчана.
Знайсці сваю згубу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абню́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.
1. Панюхаць з усіх бакоў.
Мядзведзь абнюхаў барсукову нару і пайшоў.
2. Знайсці, нюхаючы; знюхаць.
Сабака абнюхаў след.
3. перан., разм. Агледзець, выведаць.
Суседка ўсё абнюхала.
|| незак. абню́хваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
збыць, збу́ду, збу́дзеш, збу́дзе; збыў, збыла́, -ло́; збудзь; збы́ты; зак., каго-што.
1. Знайсці збыт чаму-н., прадаць.
З. тавар.
2. Пазбавіцца, вызваліцца ад каго-, чаго-н. (разм.).
З. з рук.
З. бяду з галавы.
|| незак. збыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)