закруглі́цца, ‑круглюся, ‑круглішся, ‑кругліцца; зак.
1. Стаць круглым, закругленым. Бераг возера закругліўся.
2. перан. Разм. Скараціўшы, закончыць (прамову, выказванне і пад.). Прамоўца закругліўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абкасі́цца, ‑кашуся, ‑косішся, ‑косіцца; зак.
1. Разм. Закончыць касьбу. Да пачатку жніва калгас абкасіўся.
2. У працэсе работы набыць патрэбныя якасці (аб новай касе).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
далячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.
1. Закончыць сваё лячэнне, канчаткова вылечыцца. Далячыцца ў бальніцы.
2. Разм. Лячэннем давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ухадзі́цца, ухаджуся, уходзішся, уходзіцца; зак.
Закончыць, завяршыць якую‑н. работу; управіцца. Ухадзіўся з работаю дзядзька Марцін. Яшчэ на тым тыдні скончыў сеяць грэчку. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.
1. Закончыць пабудову чаго-н.; пабудаваць.
Адбудавалі цудоўную школу.
2. Пабудаваць нанава, аднавіць што-н. пасля разбурэння, пажару і пад.
А. горад.
|| незак. адбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адбудо́ва, -ы, ж. (да 2 знач.); прым. адбудо́ўчы, -ая, -ае.
А. перыяд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дамалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-што.
Закончыць маляванне чаго‑н. Дамаляваць партрэт. // перан. Закончыць апісанне, абмалёўку чаго‑н. □ — Мне здаецца, трэба дапісаць, дамаляваць тое месца, дзе.. герой падымаецца на гераічны ўчынак. Мележ. // перан. У думках дапоўніць, аднавіць што‑н. Паэт, няхай сабе абагулена, стварыў выразны сацыяльны тып, і наша ўяўленне дамалюе рысы, якіх бракуе ў індывідуальным абліччы героя. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбрадзі́ць, ‑браджу, ‑бродзіш, ‑бродзіць; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закончыць, перастаць брадзіць (пра піва, квас і пад.).
2. Правесці мяжу на сенакосе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
давучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак.
1. Завяршыць сваю адукацыю, закончыць навучанне чаму-н.
Вайна не дазволіла д.
2. да чаго. Правучыцца да якога-н. тэрміну.
Д. да восьмага класа.
3. да чаго. Працяглай вучобай давесці сябе да якіх-н. непрыемных вынікаў (разм.).
Давучыцца да прытуплення зроку.
|| незак. даву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго.
1. Закончыць даенне. Раніцай Вера разбудзіла мужа пасля таго, як падаіла карову. Пальчэўскі.
2. і без дап. Даіць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадву́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
1. Адвучыцца ад чаго‑н. — пра ўсіх, многіх.
2. Разм. Закончыць навучанне, перастаць вучыцца — пра ўсіх, многіх. Паадвучваліся дзеці ў школе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)