палітыка́нства, ‑а, н.

Пагард. Паводзіны і спосаб дзеяння палітыкана. [Шыковіча] заўсёды абурала, калі дзе пачыналася палітыканства — гульня ў важнасць і строгасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пінг-по́нг, ‑а, м.

Спартыўная гульня, пры якой фанернымі ракеткамі перакідваюць цэлулоідныя мячыкі цераз нацягнутую ўпоперак вялікага стала сетку; настольны тэніс.

[Англ. ping-pong.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паддаўкі́, ‑оў; адз. няма.

Разм. Гульня ў шашкі, у якой выйгравае той, хто хутчэй аддасць усе свае шашкі праціўніку. Гуляць у паддаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тайм, ‑а, м.

У спартыўных гульнях з мячом (футбол, хакей і пад.) — перыяд часу, у які ідзе гульня. Першы тайм футбольнага матча.

[Ад англ. time — час.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаке́й, ‑я, м.

Спартыўная камандная гульня з клюшкамі і шайбай на лёдзе або з мячом на траве. Хакей з шайбай. Травяны хакей.

[Англ. hockey.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бадмінто́н, ‑а, м.

1. Спартыўная гульня, у якой з дапамогай ракетак перакідваецца спецыяльны мячык (валан) цераз сетку.

2. Камплект рэчаў для такой гульні.

[Ад назвы горада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баскетбо́л, ‑а, м.

Камандная спартыўная гульня, пры якой кожная каманда імкнецца закінуць рукамі мяч у падвешаны на слупе кошык (кольца з сеткай) праціўніка.

[Англ. basket-ball.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыктра́к, ‑а, м.

Даўняя гульня, у якой двое ігракоў перасоўваюць па дошцы шашкі насустрач адзін другому адпаведна ачкам, што выпалі на падкідным кубіку.

[Фр. trictrac.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Гульня, якая складаецца з адгадкі: ляжа падкінутая манета гербавым малюнкам (арлом) ці процілеглым бокам (рэшкай).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыке́т, ‑а, М ‑кеце, м.

Гульня ў мяч, пры якой ігракі, падзяліўшыся на дзве групы, імкнуцца збіць мячом вароты праціўніка (тры слупкі з перакладзінкамі).

[Англ. cricket.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)