Verbum

ку́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. куча.

2. Невялікая група людзей, аб’яднаных агульнымі інтарэсамі.

К. сяброў трымалася асобна.

ке́льты, -аў, адз. кельт, -а, М -льце, м.

Група старажытных плямёнаў індаеўрапейскай моўнай сям’і, якія насялялі тэрыторыю Заходняй Еўропы.

|| прым. ке́льцкі, -ая, -ае.

ахо́ва, -ы, ж.

1. гл. ахоўваць.

2. Група (людзей, караблёў і пад.), якая ахоўвае каго-, што-н.

Берагавая а.

Выставіць ахову.

А. працы.

ізалява́ны, -ая, -ае.

1. Адасоблены, асобны.

І. пакой.

Ізаляваная група.

2. Пакрыты ізаляцыяй (у 2 знач.; спец.).

І. провад.

|| наз. ізалява́насць, -і, ж.

калекты́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Група людзей, аб’яднаных агульнай работай, вучобай, агульнымі інтарэсамі.

Рабочы к.

К. інстытута.

|| прым. калекты́ўны, -ая, -ае.

К. сход.

разнатра́ўе, -я, н.

1. Розныя травы, якія растуць разам.

2. Група кармавых травяністых раслін (акрамя злакавых, бабовых і асаковых; спец.).

|| прым. разнатра́ўны, -ая, -ае.

хаўру́с, -у, м. (разм.).

1. Група людзей, звязаных агульнымі мэтамі, інтарэсамі.

2. Саюз, садружнасць.

Маці была ў хаўрусе з суседкай.

|| прым. хаўру́сны, -ая, -ае.

узбо́ч, прысл. і прыназ. з Р.

На нейкай адлегласці ад чаго-н., у баку ад чаго-н.

Ён ішоў у.

У. насыпу стаяла група людзей.

этні́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да якога-н. народа.

Э. склад насельніцтва.

○

Этнічная супольнасць — устойлівая сацыяльная група людзей (племя, народнасць, нацыя), якая ўзнікла гістарычна.