канакра́дства, ‑а, н.

Крадзеж коней; занятак канакрада. У Вепрах былі і Саўкавы прыяцелі, даўнейшыя хаўруснікі па часці канакрадства. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гафт, ‑у, М ‑фце, м.

Від ажурнай вышыўкі. Вокны былі вымыты і пазавешваны белымі паркалёвымі з гафтам фіранкамі. Сабаленка.

[Польск. haft.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ра́гуці, рагу́ці́, ра́гуцькі, рагуце́ ’дзве жэрдкі, якія кладуцца на сані, каб сані былі шырэй’ (смарг., Сл. ПЗБ; Шат.), ’шырокія сані’ (ігн., Сл. ПЗБ), параўн. польск. дыял. ragucie ’сані для перавозкі дроў’. Запазычанне з літ. rãgutes ’сані’ < ragaĩ ’рогі’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 127; Сл. ПЗБ, 4, 238).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пабо́ры, ‑аў; адз. пабор, ‑у, м.

Празмерныя, непасільныя падаткі. Мы слухалі доўга Суровыя былі Пра голад, бяспраўе, Галечу, паборы... Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагчы́ністы, ‑ая, ‑ае.

З мноствам лагчын, багаты лагчынамі. Грэблі і лагчыністыя дарогі скрозь былі выбрукаваны тонкім бярвеннем і плашкамі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́злівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і марозны. Ясныя былі дні, і марозлівыя, і, як заўсёды ў тую восень, ціхія. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́віны, ‑він; адз. няма.

Абл. Заручыны. [Васіль] даведаўся, што былі змовіны, што Ганну прапівалі, прапілі, што яна — не яго, Карчова. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывёлаво́д, ‑а. М ‑дзе, м.

Спецыяліст у галіне жывёлагадоўлі. [У бібліятэцы] былі брашуры аб вопыце жывёлаводаў калгаса.., аб кармленні малочных кароў. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дручо́к, ‑чка, м.

Разм. Памянш. да друк ​2; невялікі друк. Найбольш ураджайныя і надломленыя ветрам галіны былі падпёрты дручкамі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бліск, ‑у, м.

Імгненнае яркае святло, полымя. Выбліскі агню. □ Наперадзе былі ўжо добра відаць зарнічныя выбліскі ад стрэлаў батарэй. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)