фас, ‑а, м.

1. Выгляд твару спераду. // Уст. Тое, што і фасад (у 1 знач.).

2. Спец. Бок абароннага збудавання, павернуты да праціўніка.

•••

У фас — тварам да таго, хто глядзіць; анфас.

[Фр. face — твар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́бнасць, ‑і, ж.

1. Памылка, няправільнасць, недакладнасць. Стылістычныя хібнасці.

2. Спец. Розніца паміж сапраўднай велічынёю чаго‑н. і велічынёю, атрыманай пры вымярэнні; адхіленне ад зададзенай велічыні; недакладнасць. Абсалютная хібнасць. Адносная хібнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэзу́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Паўза ў вершаваным радку, абавязковая для пэўнага вершаванага памеру. Вялікая цэзура. Малая цэзура.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж асобнымі часткамі. Меладычная цэзура. Ладавая цэзура.

[Лац. caesura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліхтава́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шліхтаваць ​1.

2. у знач. прым. Які шліхтавалі, падверглі шліхтаванню ​1.

шліхтава́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад шліхтаваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шрубцы́нга, ‑і, ДМ ‑нзе, ж.

Спец. Прыстасаванне ў выглядзе скабы са шрубай для замацоўвання дэталі ў час апрацоўкі. Замацоўваў [Шурка] фотаапарат па шрубцынзе і шчоўкаў кадр за кадрам усю касету. Шыловіч.

[Ад ням. Schraubzwinge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрамагні́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які звязаны з электрамагнетызмам, узнікае пры электрамагнетызме. Электрамагнітная індукцыя. Электрамагнітныя хвалі. // Заснаваны на ўласцівасцях электрамагнетызму. Электрамагнітная разведка.

2. Які ажыццяўляецца, дзейнічае пры дапамозе электрамагніта. Электрамагнітны тормаз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпітэ́лій, ‑я, м.

Спец.

1. Тканка чалавека і жывёл, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў.

2. Покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.

[Ад грэч. épi — на, над, пры і thēlē — сасок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нае́здник

1. (ездок) яздо́к, род. ездака́ м.; (всадник) ко́ннік, -ка м.;

2. (тренер лошади) спец. нае́знік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отжима́ть несов.

1. (выжимать влагу) адціска́ць; (о белье) выкру́чваць;

2. (ослаблять зажим) спец. адпуска́ць, аслабля́ць;

3. (оттеснять) адціска́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отко́с

1. адхо́н, -ну м.;

пусти́ть под отко́с пусці́ць пад адхо́н;

2. (косой срез) спец. адко́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)