эпітэ́лій, ‑я,
1. Тканка чалавека і жывёл, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў.
2. Покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.
[Ад грэч. épi — на, над, пры і thēlē — сасок.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)