Verbum

вокамгне́нне, ‑я, н.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне. Праз вокамгненне з гоманам і гулам далечыня ад воч яе схавала... Дубоўка.

аднамы́снік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і аднадумец. Ты была вельмі патрэбна мне як сябра, як памочнік, як аднамыснік. Скрыган.

адсырэ́ць, ‑эе; зак.

Увабраўшы ў сябе вільгаці, стаць сырым. Ісці было вельмі цяжка, валёнкі за дзень адсырэлі, здаваліся пудовымі. Лупсякоў.

антыква́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі стары і каштоўны. Антыкварная кніга.

2. Які мае адносіны да старых каштоўных прадметаў. Антыкварны магазін.

апасты́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Вельмі надакучыць, апрыкраць; зрабіцца нямілым, невыносным. [Паўліна:] — Апастылела была за хваробу нават сама сабе. Сачанка.

закарчане́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі азяблы, здранцвела ад холаду. [Арцыховіч] апынуўся.. каля цёплай батарэі і, абняўшы яе закарчанелымі рукамі, сцішыўся. Алешка.

закарчане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Вельмі азябнуць, здранцвець ад холаду. Рукі закарчанелі, і пахукаць на іх няма калі. Юрэвіч.

каляі́ністы, ‑ая, ‑ае.

З глыбокімі каляінамі. Увесь час снілася яму вельмі няўдалая язда на «Масквічы» па разбітай, каляіністай дарозе. Кулакоўскі.

неабу́дны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі моцны (пра сон). Пасцель [яны] паслалі з сена і заснулі На ім, як дзеці, неабудным сном. Куляшоў.

пашля́ціна, ‑ы, ж.

Разм. пагард. Што‑н. вельмі пошлае. «Калі .. [Лапата] будзе плесці пашляціну, — думаў Вішнёў, — я яму скажу: «Змоўкні». Грамовіч.