Verbum

нама́зацца, ‑мажуся, ‑мажашся, ‑мажацца; зак.

1. Намазаць сябе чым‑н. ліпучым, вадкім, густым. Намазацца шкіпінарам.

2. Разм. Намазаць сабе касметычнымі сродкамі губы, твар. Намазацца крэмам.

насцяба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца і насцёбацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Уволю пасцябаць сябе чым‑н. Насцябацца венікам у лазні.

2. Груб. Напіцца п’яным.

падасла́цца, падсцялюся, падсцелешся, падсцелецца; зак.

Разм. Падаслаць пад сябе што‑н. Затым падумалі [сваякі] паспаць Пасля такое «працы». І вецце пачалі ламаць, Мякчэй каб падаслацца. Шымук.

паздзява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Здзець, зняць з сябе ўсё, многае. Пад поўдзень сонца прыгрэла так, што некаторыя бабы нават паздзявалі кофты. Кудравец.

памаладзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які набыў больш малады выгляд; адчуў сябе маладзейшым. [Тэкля] узнялася, трымаючы ў руцэ чарку, і ў яе памаладзелых вачах гарэў агонь радасці. Краўчанка.

папстры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пстрыкаць некаторы час; пстрыкнуць некалькі разоў. [Лейтэнант] прытуліў да сябе Ігнатку, усміхаючыся, папстрыкаў злёгку пальцам па яго кірпатым носіку. Якімовіч.

раззбро́іцца, ‑роюся, ‑роішся, ‑роіцца; зак.

1. Зняць з сябе зброю; вызваліцца ад сродкаў узбраення. Армія раззброілася.

2. перан. Адмовіцца ад барацьбы, страціць волю да барацьбы.

рама́тусны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Рэўматычны. Рады на момант заварушыліся: хто натужна стараўся выпрастаць горб, хто ўцягваў у сябе адвіслы жывот, хто распраўляў раматусную спіну. Новікаў.

расканспірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Раскрыць, зрабіць вядомай канспірацыю. Расканспіраваць месца яўкі. □ — Не баіцеся, што можаце расканспіраваць сябе ўласным дымам? — пажартавала Алаіза. Арабей.

сі́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Тое, што і сіпата. Сіпка ў голасе. □ — Ва-ады... — прасіла.. [Таня], але не чула сябе: мусіць, горла сціснула сіпка. Пташнікаў.