ты́гель, -гля, мн. -глі, -гляў, м.

1. Пасудзіна з вогнетрывалага матэрыялу для плаўкі, варкі, нагрэву чаго-н. на моцным агні.

2. Металічная пліта друкарскай машыны для прыціскання паперы да пакрытай фарбай друкарскай формы (спец.).

|| прым. ты́гельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабрая́касны, ‑ая, ‑ае.

1. Добры, прыгодны па якасці. Дабраякасны матэрыял. Дабраякасная работа.

2. Спец. Які не пашыраецца і паддаецца лячэнню; проціл. злаякасны. Дабраякасная пухліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вегетаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для жыўлення, росту жывёльных і раслінных арганізмаў. Вегетатыўныя органы.

•••

Вегетатыўнае размнажэнне гл. размнажэнне.

Вегетатыўная нервовая сістэма гл. сістэма.

[Лац. vegetativus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аглушэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. аглушаць — аглушыць (у 1 знач.).

2. Спец. Страта звонкім гукам звонкасці і пераход яго ў адпаведны глухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбе́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да адбелкі. Адбельная вытворчасць. // Які служыць, прызначаны для адбелкі. Адбельныя гліны.

2. Падвергнуты адбелцы. Адбельная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпрасава́цца ​1, ‑суецца; зак.

Зрабіцца гладкім пад дзеяннем праса. Бялізна добра адпрасавалася.

адпрасава́цца ​2, ‑суецца; зак.

Спец. Сціснуцца пад дзеяннем прэса, стаць спрасаваным ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аксідава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак., што.

Спец. Дзейнічаць акісленнем на верхні слой металу для засцярогі ад карозіі або надання прыгожага знешняга выгляду.

[Ад грэч. axys — кіслы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апла́віць, аплаўлю, аплавіш, аплавіць; зак., што.

1. Расплавіць край або паверхню чаго‑н., нагрэўшы да высокай тэмпературы.

2. Спец. Ачысціць ад прымесей пры плаўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

археты́п, ‑а, м.

1. Самы старажытны рукапіс твора, які служыць першакрыніцай для наступных копій. // Першы адбітак друкаванага выдання.

2. Спец. Старажытнейшая, першапачатковая форма слова.

[Грэч. archétypon — першавобраз, арыгінал, першаўзор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барака́мера, ‑ы, ж.

Спец. Герметычна закрытае памяшканне, у якім штучна зменьваецца ціск паветра і даследуецца ўплыў вышыні і змененага газавага асяроддзя на арганізм чалавека.

[Грэч. baros — цяжар і camera — пакой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)