абго́ртачны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для абгорткі; які выкарыстоўваецца для абгорткі (у 1 знач.). Абгортачная папера.
2. Які з’яўляецца абгорткай (у 2 знач.). Абгортачныя лісты кукурузных пачаткаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмя́клы, ‑ая, ‑ае.
1. Які страціў цвёрдасць, пругкасць. Абмяклы ад вільгаці хлеб.
2. перан. Які стаў вялым, расслабленым. Пілот-механік, знаёмы Алегу, абмяклы, ляжаў на падлозе. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марыяне́тачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да марыянеткі, марыянетак (у 1 знач.). Марыянетачны тэатр.
2. перан. Які слепа выконвае чыю‑н. волю. Марыянетачная дзяржава. Марыянетачны ўрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
муля́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да муляра; прызначаны для работы муляра. Мулярскі інструмент. // Які складаецца з муляроў. Кравец быў далучан да адной з мулярскіх брыгад. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мы́лкі, ‑ая, ‑ае.
Які лёгка распускаецца ў вадзе, дае многа пены. Мылкае мыла. // Які добра распускае ў сабе мыла; у склад якога ўваходзіць многа мыла. Мылкая вада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́рхневы, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца на паверхні, недалёка ад паверхні. Паверхневыя пароды. Паверхневыя слаі глебы. // Які адбываецца на паверхні. Паверхневае выпарэнне. Паверхневы сцёк вады. // Неглыбокі. Паверхневае дыханне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кулявы́ 1, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да кулі. Кулявая стральба. // Утвораны куляй. Кулявое раненне.
кулявы́ 2, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да куля 1. Кулявая салома.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
купо́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да купона (у 1 знач.). Купонны даход.
2. Які складаецца з купонаў (у 2 знач.), прызначаны для купонаў. Купонны шоўк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куставы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які расце кустом (у 1, 2 знач.). Куставыя расліны.
2. Які мае адносіны да куста (у 3 знач.). Куставая нарада. Куставыя семінары агітатараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́кавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да лаку 1. Лакавыя фарбы. Лакавы бляск. // Які ўтрымлівае лак 1. Лакавы раствор.
2. Пакрыты лакам 1; накіраваны. Лакавыя туфлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)