абго́ртачны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для абгорткі; які выкарыстоўваецца для абгорткі (у 1 знач.). Абгортачная папера.

2. Які з’яўляецца абгорткай (у 2 знач.). Абгортачныя лісты кукурузных пачаткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмя́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў цвёрдасць, пругкасць. Абмяклы ад вільгаці хлеб.

2. перан. Які стаў вялым, расслабленым. Пілот-механік, знаёмы Алегу, абмяклы, ляжаў на падлозе. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марыяне́тачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да марыянеткі, марыянетак (у 1 знач.). Марыянетачны тэатр.

2. перан. Які слепа выконвае чыю‑н. волю. Марыянетачная дзяржава. Марыянетачны ўрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муля́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да муляра; прызначаны для работы муляра. Мулярскі інструмент. // Які складаецца з муляроў. Кравец быў далучан да адной з мулярскіх брыгад. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́лкі, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка распускаецца ў вадзе, дае многа пены. Мылкае мыла. // Які добра распускае ў сабе мыла; у склад якога ўваходзіць многа мыла. Мылкая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́рхневы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на паверхні, недалёка ад паверхні. Паверхневыя пароды. Паверхневыя слаі глебы. // Які адбываецца на паверхні. Паверхневае выпарэнне. Паверхневы сцёк вады. // Неглыбокі. Паверхневае дыханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулявы́ 1, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да кулі. Кулявая стральба. // Утвораны куляй. Кулявое раненне.

кулявы́ 2, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да куля ​1. Кулявая салома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купо́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да купона (у 1 знач.). Купонны даход.

2. Які складаецца з купонаў (у 2 знач.), прызначаны для купонаў. Купонны шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куставы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які расце кустом (у 1, 2 знач.). Куставыя расліны.

2. Які мае адносіны да куста (у 3 знач.). Куставая нарада. Куставыя семінары агітатараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лаку ​1. Лакавыя фарбы. Лакавы бляск. // Які ўтрымлівае лак ​1. Лакавы раствор.

2. Пакрыты лакам ​1; накіраваны. Лакавыя туфлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)