пераку́льны, ‑ая, ‑ае.

Які перакульваецца пры разгрузцы. Перакульны вагон. Перакульны кузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсыпны́, ‑ая, ‑ое.

Які абсыпаюць чым-небудзь пры вырабе. Абсыпное манпансье.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцяка́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, якое змяншае супраціўленне паветра пры руху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лі, ‑яў; адз. няма.

Выдзяленні з жаночых палавых органаў (пры захворванні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензі́н, ‑у, м.

Бясколерная гаручая вадкасць, якая атрымліваецца пры перагонцы нафты.

[Фр. benzine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангруэ́нцыя, ‑і, ж.

Супадзенне геаметрычных фігур пры накладанні адной на другую.

[Ад лац. congruentia — адпаведнасці]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантынге́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які нарміруецца пры дапамозе кантынгенту (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслава́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка тканіны слабым растворам кіслаты пры адбельванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкапла́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць легкаплаўкага; здольнасць плавіцца пры параўнальна невысокай тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкапла́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Які плавіцца пры параўнальна невысокай тэмпературы. Легкаплаўкія металы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)